Wat was vandaag het verhaal? Had geen idee. Dacht aan een schaapje. Schaapje kreeg geen extra naam. Gewoon schaapje. En schaapje die zei altijd hetzelfde: beeeh, beeeh. Ja, hij kon niet anders. Mensen wel. Die maakten allemaal geluiden. En koeien? Ja die zeggen boeeeh. Maar schaapje kon alleen maar beeh, beeh zeggen. En hij was daar verdrietig om.
Nu had schaapje een baasje en die heette Pietje. En Pietje zag dat schaapje verdrietig was. Waarom?
- zeg me eens wat er aan scheelt schaapje? Waarom ben je verdrietig?
- beeh, beeh....
- ach ja, konden we maar praten. Maar jij kan alleen maar beeh, beeh zeggen....
- beeh, beeh, zei het schaapje. Want schaapje kon niets anders.
Pietje en schaapje praatten wat en toen zei Pietje met een zucht:
- kon jij maar wat anders zeggen dan beeh, beeh....
- BEEEEEEEEEEEEEHHHHHH!!!!, riep het schaapje!
En Pietje had het begrepen! Schaapje vond het ook erg!
- He, zal ik je eens een andere geluid leren?, vroeg Pietje.
- BEEH, BEEH, zei het schaapje driftig.
- Ik leer je gewoon elke dag een andere klank en dan kunnen we praten! We beginnen met......eeuhhh... eeeuhhh...... En toen hoorde Pietje een koe loeien en wist hij het: BOOEEEH!
Pietje en schaapje oefenden de hele dag maar zonder resultaat. Elke keer als Pietje Boeh zei, zei schaapje - beeh, beeh, want hij kon niet anders. En Pietje verzuchtte:
- ach schaapje, dat ga je nooit leren....
- het schaapje knikte instemmend en zei verdrietig...... boe, boe...
- WAT ZEI JE DAAR! riep Pietje!
- Boe, boe, BOOOEEEEE, BOEEEE.......!!!!!!
Het schaapje kon er niet meer mee stoppen. Hij was zo blij. Hij rende naar buiten en rende als een dolle in het rond. Hij was helemaal overstuur. Hij rolde over het gras, hij rende heen en weer, over een heuvel, andere heuvel, langs een paar bomen sprong over een paar stronken wilde het grote nieuws direct aan papa en mama gaan vertellen.
Maar wacht eens. Waar waren papa en mama? Waar was schaapje? Hij was de weg kwijt geraakt! Nu snel terug. Schaapje begon terug te rennen en struikelde over een steen, rolde van de heuvel af, zo en greppel in. Hij viel op zijn rug, in het water en kon niet overeind komen. Zijn vacht was te zwaar geworden door het water....
En wat doe je dan? Dan roep je om hulp. Schaapje deed dat ook. Hij riep: Boee, booee, BOEEEEEE..... en nog een keer: Boee, booee, BOEEEEEE..... maar het bleef stil. Er kwam geen enkel schaap om hem te redden....
Ja die schapen hoorden hem wel, maar die dachten: ach weer zo'n gekke koe.... en ze graasden rustig verder.....
Schaapje werd bang, niemand zou hem komen redden. En hij begon te huilen, boeee, boee, boeeeee, beee, beeeh , BEEEEEHHHHH......!!!! Ja nu klonk hij weer als een schaap! Dat voelde goed. En schaapje begon nog harder te blaten: BEEEH, BEEEEEEEEHHHHH!!!!! En ja hoor, het duurde niet lang of daar kwamen alle schapen aan om hem te redden. Snel hebben ze hem uit die greppel geduwd.
En schaapje? Die wilde nooit meer wat anders kunnen dan lekker blaten.
En wat kunnen we hier nu van leren? Nou dat God jou heeft gemaakt zoals je bent. Heb je bruine ogen? Dan heeft Hij dat bedacht. Kan je alleen maar blaten? Dan is dat goed. Kan je niet goed zingen? Nou dan hoef je niet verdrietig te zijn want dan is er iets anders dat je heel goed kan. Maar je mag blij zijn met hoe je bent gemaakt.
En toen gingen we slapen. (Samuel en Emma tenminste)